Gemeentebrief 15 - 26 juni 2020 Gemeentebrief 15 - 26 juni 2020
Meditatief
Ieder seizoen sluiten we de laatste kerkenraadsvergadering af met een vesper, een avondgebed. Daarbij is er een korte meditatie. Die geef ik graag grotendeels aan u en jullie door.
Wat hebben we een raar seizoen achter de rug. Het lijkt zo ver weg: de startdienst, de gespreksgroep, de
kerstnachtdienst, het afscheid van Jan Klerk en de bevestiging van Bertha Welter. Geen paascyclus in de
kerk kunnen vieren of een jongerenpaaswake, geen ouderenreisje, geen Pinksterdienst. En we weten niet
hoe het verder gaat. Houden we het vol met elkaar?
Ik las een stukje uit Habakuk 3. Habakuk trad op rond 600 v Chr. in Juda. Hij spreekt vooral over het maar
doorgaan van onrecht en geweld. Hij ligt er wakker van: Hoe kan het dat mensen zoveel kwaad kan
overkomen? In gesprekken hoor ik soms over coronatijd als bezinningstijd op hoe wij ons leven
inrichten of als voorteken van de wederkomst. En hoe het verder zal gaan? Niemand die het weet. Habakuk
klaagt en protesteert bij God over alles wat gebeurt, maar eindigt tenslotte met een loflied:

Al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal er
geen groei zijn, geen bloei. Al zal de oogst
tegenvallen… toch zal ik juichen voor de Eeuwige.

Latere generaties hebben van dit gebed een lied gemaakt. Misschien wel logisch: in je eentje is het veel
moeilijker om de toon van vertrouwen vast te houden 
Aan het eind van het boek Habakuk, dat begon met een vraag aan God (hoe lang nog?), zingt gemeente
de lofzang. Zij belijdt haar geloof in Gods reddende trouw, ook al ziet zij daar op dat moment weinig van.
En toch zal ik juichen - Ik hoor daar een verlangen in naar God en een vertrouwen op God die zal komen om
recht te doen. Die zal helpen wie zijn hulp nodig heeft.
Ik hoor daarin een geloof dat wat er ook gebeurt, er Eén is die er altijd voor je is. In vreugde en verdriet.
En toch zei Habakuk. En toch… denk ik dan … en toch... Er zijn mooie initiatieven ontwikkeld: de
gemeentebrief ontstond, de aandacht voor onze ouderen is goed, de kinderen werden ingeschakeld, de
diensten gingen online, er werden mensen verhuisd, de voedselbank ging gewoon door, er wordt volop
nagedacht over een protocol van hoe we weer kerkdiensten kunnen houden. Daar ben ik dankbaar
voor. We blijven samen gemeente - al is het voorlopig op een andere manier, wij willen niet vergeten
waartoe Gods Liefde ons met Pinksteren het vuur heeft gegeven. En wij blijven geloven in het overwinnen van
het goede. Dank jullie wel dat we met elkaar ook in dit vreemde seizoen iets van Gods liefde konden zichtbaar
maken en doorgeven in de gemeente en daar buiten.
Dank voor jullie geloof en vertrouwen dat ook mij verder hielp. Dat de dragende kracht van Gods liefde
ons zal blijven verbinden – ook in de tijd die komt 

De hele gemeentebrief vind je hier.
terug