Gemeentebrief 69 Gemeentebrief 69
 
‘Het zevende jaar moeten jullie het land laten rusten’. (Lev. 25: 1-7) De laatste kerkenraadsvergadering van dit seizoen sloten we af met een vesper rondom de paaskaars. Hieronder (een iets ingekorte versie van) de overdenking.

Af en toe rust nemen is een goede zaak. Als je te lang
in een draaimolen zit word je duizelig. Je hoofd kan al die beweging niet bijhouden. Pas als je daarna een poosje stil zit, komt alles weer op zijn plaats. Zo is het ook in het dagelijks leven: als je te lang doorgaat, loop je tegen jezelf op. Dan is er rust nodig om weer bij jezelf te komen.
Het sabbatsjaar was ook bedoeld om iedereen even stil te zetten: elk zevende jaar een pas op de paats - net zoals je elke week een dag rust neemt. Nu is rust misschien een beladen begrip na een seizoen met een lockdown, waardoor we in de kerk anders moesten omgaan met elkaar, anders gemeente waren dan we gewend zijn. Er was rust, maar toch ook niet: de kerkdiensten anders, anders vergaderen, minder bezoeken, minder jeugdwerk. Rust, maar ook onrust: hoe blijf je in contact met oud en jong? Blijven de inkomsten voor diakonie en kerk op peil? Rust en
onrust. Rust in mijn hoofd èn onrust, verwarring...
Het sabbatsjaar, elk zevende jaar even pas op de plaats. Een jaar lang oefenen in vertrouwen dat God ook wel voor zijn volk zal zorgen, wanneer zij zich wat minder druk maken. Wij gaan de zomerperiode in. Een aantal weken pas op de plaats met hopelijk geen lockdown-stilte, maar wel met een soort sabbatsrust. Tijd om dichterbij je zelf te komen, dichterbij de Eeuwige. Tijd om op te ademen en straks hoopvol en verfrist het werk te hervatten.
ds. Luci Schermers

Lees hier de gemeentebrief van deze week
terug