Gemeentebrief 16 - 3 juli 2020 Gemeentebrief 16 - 3 juli 2020
Meditatief
“Ik ben gekomen om verdeeldheid te brengen tussen vader en zoon, moeder en dochter. Ik ben niet
gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.“ Die lastige tekst uit Mattheus 10 stond afgelopen zondag
op het rooster. Op verzoek een korte samenvatting.
Familie is belangrijk. Familie zet je bestaan in een bepaald kader.
Ieder mens zoekt in het leven vastigheid: mensen waar je op rekenen kunt, die er gewoon zijn. Familie heeft dat meestal. Als je dat bedenkt, zijn bovenstaande woorden van Jezus heel vreemd. Ik schrik er van: Jezus is toch de Vredevorst? Wat moeten we met deze uitspraak over verdeeldheid en het zwaard?
Toen Mattheüs zijn evangelie schreef (rond het jaar 90) was er al een gemeente ontstaan van volgelingen
van Jezus. Jezus volgen had soms grote gevolgen. Dat je christen werd, was een vorm van verraad tegenover
je eigen wortels! Mattheus ziet de ervaring van vijandschap als consequentie van het volgen van Jezus. Ook nu zien we breuken binnen families ten gevolge van geloofskeuzes. We zien bijv. hoe zwaar Christenen in Egypte of China het hebben. De keuze voor het geloof vraagt heel veel van hen.
M.i. wil bovenstaande bijbeltekst ons er gevoelig voor maken dat levenskeuzes - en het volgen van Jezus ìs
zo’n persoonlijke keuze - dat levenskeuzes gevolgen kunnen hebben voor hoe je met familie omgaat.
Familie is belangrijk, tegelijkertijd kunnen familiebanden je zo klem zetten dat je je vrijheid verliest. Ouders kunnen verwachtingen hebben van hun kinderen, waar die kinderen helemaal niet aan kunnen of willen voldoen. Niet alleen qua geloof, maar ook op andere terreinen: studiekeuze, partnerkeuze.
Je kunt je leven lang last hebben van het gevoel dat je broer of zus belangrijker was dan jij, omdat hij of zij keuzes maakte in de lijn van je ouders, terwijl jij een andere weg wilde gaan.
Jezus roept op Hem te volgen in het vertrouwen op zijn God. Zou de kern van dat vertrouwen niet kunnen
zijn dat God iets anders met ons voorheeft dan dat wij de platgetreden paden volgen? Zou de kern van dat
vertrouwen niet zijn dat kinderen hun eigen weg mogen gaan?
Echte vrede, daar moet je aan werken. Om onderlinge relaties goed te houden is het belangrijk in elkaar te
investeren, maar ook om elkaar de ruimte te geven je eigen persoonlijke weg te gaan. Elkaar de ruimte
gunnen om te worden wie je bent, ouders aan kinderen, kinderen aan ouders, familieleden of gemeenteleden onderling: elkaar de ruimte gunnen om de keuze van je hart te volgen.
terug