Gemeentebrief 72 Gemeentebrief 72
Meditatief:
Afgelopen week werd ik weer bepaald bij de vraag of God iets te maken heeft met het corona-virus en daaronder de vraag naar het lijden in onze wereld. Dit deed me direct denken aan het artikel van onze dominee Luci Schermers in Samenwijzer 5, waarin zij het boek van Tom Wright: 'God en de pandemie' besprak en ook aan een boek met als titel 'De mens wikt, maar God beschikt'. In het gesprek erover constateerde mijn gesprekspartner en ik dat we in deze corona-tijd extra ervaren dat wij geen heer en meester zijn over ons eigen leven. Wij kunnen niet ons eigen lot bepalen, en ook de maatschappij is niet maakbaar. Dan kan de vraag zijn: “Hoe om te gaan met dit menselijk onvermogen”? En ook die aloude vraag: “Waarom gebeurt er zoveel ellende in de wereld”?
Het eerlijke antwoord is, lijkt me: "We weten het niet" en dan kun je niet uitgaan van het idee: "Alles heeft een reden".
Maar we zagen wel dat we troost kunnen vinden als we tot Jezus bidden, we bidden dan immers tot iemand die ons begrijpt, niet alleen omdat hij goddelijk en alwetend is, maar ook omdat hij menselijk is en zelf veel pijn en ellende heeft doorstaan. En verder is Jezus een voorbeeld voor hoe we, ook in deze crisis, naast onze medemens kunnen staan, niet met pasklare antwoorden, maar bewogen door compassie.

Gebed om troost 
Troost mij Heer, ik schuil bij U.
Ik maak mij zorgen.
U kent mijn verdriet.
Ik wil bij U zijn en uw troost ervaren,
uw armen van liefde om mij heen.
Zegen mij,
leg uw doorboorde handen op mij.
U, Heer Jezus, weet wat lijden is.
Schenk mij uw troost
en de hoop op nieuw leven,
op nieuw perspectief,
want U bent sterker dan de dood.
Op een dag wist U alle tranen weg.
Al het lijden doet U in de diepste zee.
Troost mij God, ik schuil bij U.
Laat uw troost de vreugde zijn van mijn ziel.

Lees hier de gemeentebrief van deze week.
terug